Στο blog του Τυχικού, neakaipalaia, πρόσφατα ανέβηκε μια ανάρτηση με θέμα: Η ρετσινιά της αίρεσης που φαίνεται να είναι κάποιο αναδημοσιευμένο κείμενο του Αρχιμ. Δανιήλ Αεράκη. Εκεί αναρωτιέται ο συγγραφέας: "Ποιος καθορίζει τι είναι αίρεση;" Χωρίς όμως να δίνει απάντηση.
Συνεχίζει όμως δίνοντας όλους τους λάθους λόγους γιατί να είμαστε προσεκτικοί ποιον χαρακτηρίζουμε αιρετικό. Λέει:
Παρακάτω δίνει ακόμη έναν λόγο:
Καταλήγει λοιπόν η ανάρτηση του Τυχικού:
Ποιά ειναι τα κριτήρια λοιπόν που κάνουν κάποιον χριστιανό (έστω και ετερόδοξο); Η παρακάτω λίστα αναφέρει τα ελάχιστες διδασκαλίες που θα πρέπει να ασπάζεται κάποιος για να η θεωρείται αιρετικός:
Το συμπέρασμα είναι οτι ο χαρακτηρισμός αιρετικός, δε θα πρέπει να είναι θέμα διστακτικότητας ή ευγένειας ή ή ή... αλλά απλώς βλέποντας αν σ' αυτά τα βασικά θέματα υπάρχει συμφωνία.
Υ.Γ. Ανέβασα ένα αντίγραφο του άρθρου εδώ, σε περίπτωση που χαθεί το link.
Συνεχίζει όμως δίνοντας όλους τους λάθους λόγους γιατί να είμαστε προσεκτικοί ποιον χαρακτηρίζουμε αιρετικό. Λέει:
Σημειώνουμε τα παραπάνω, διότι τελευταία ακούγονται νεόφερτες λέξεις, που τις αποκαλούν "αιρέσεις", αδιαφορώντας για το ότι με τη βαριά αυτή κατηγορία θίγονται και επίσκοποι και άλλοι ευσεβείς θεολόγοι.(Η έμφαση δικιά μου.) Τι μας προτείνει λοιπόν; Να προσέχουμε που αποδίδουμε τον χαρακτηρισμό του αιρετικού επειδή μπορεί να θίγονται επίσκοποι και άλλοι ευσεβείς θεολόγοι. Πρέπει να είμαστε με άλλα λόγια προσεκτικοί να μη θίγουμε τους αιρετικούς. Ρωτάω εγώ: Αν κάποιος είναι αιρετικός αλλά καθόλα ευσεβής θεολόγος ή είναι επίσκοπος δε θα πρέπει να πρέπει να τον αποκαλούμε αιρετικό; Δε θα πρέπει να λέμε τα σύκα-σύκα και τη σκάφη-σκάφη;
Παρακάτω δίνει ακόμη έναν λόγο:
Εμφανίζεται στο χώρο της θεολογίας ένας όρος νεοφανής. Μπορούμε να τον σχολιάσουμε και να διαφωνήσουμε. Αλλ’ από του σημείου αυτού μέχρι του σημείου ν’ αποκαλείται ο όρος αυτός «αίρεση» και «προδοσία» υπάρχει τεράστια απόσταση.(Ξανά η έμφαση είναι δικιά μου.) Αν δηλαδή εμφανιστεί ένας νεοφανής αλλά αιρετικός όρος, μπορούμε να τον σχολιάσουμε αλλά θα πρέπει να διανύσουμε μεγάλη απόσταση για να τον αποκαλέσουμε αιρετικό.
Καταλήγει λοιπόν η ανάρτηση του Τυχικού:
Ας συζητάμε, λοιπόν, έστω και διαφωνώντας. Και διαφωνώντας, ας μη καταφεύγουμε στοβαρύ χαρακτηρισμό του «αιρετικού».Σ' αυτά τα λόγια μπορεί να διακρίνει κανείς ότι υπάρχει μια διστακτικότητα στην απόδοση του χαρακτηρισμού 'αιρετικός' σε κάποιον. Γιατί; Ίσως επειδή στο μυαλό του συγγραφέα και των πιο πολλών χριστιανών δεν είναι ξεκαθαρισμένα τα κριτήρια που κάνουν κάποιον αδελφό ή αιρετικό.
Ποιά ειναι τα κριτήρια λοιπόν που κάνουν κάποιον χριστιανό (έστω και ετερόδοξο); Η παρακάτω λίστα αναφέρει τα ελάχιστες διδασκαλίες που θα πρέπει να ασπάζεται κάποιος για να η θεωρείται αιρετικός:
- Η Θεϊκή φύση του Χριστού. Ότι δηλαδή ο Ιησούς ήταν ενσαρκωμένος Θεός και πρέπει να λατρεύεται απ' τους πιστούς.
- Η αποδοχή του Μονοθεϊσμού και της διδασκαλίας της Αγίας Τριάδας.
- Η υποστατική ένωση των δύο φύσεων του Ιησού. Ότι δηλαδή ο Ιησούς είναι άνθρωπος και Θεός.
- Η κατά χάρη σωτηρία. Ότι δηλαδή η σωτηρία δεν είναι αποτέλεσμα των πράξεων ή έργων του ανθρώπου αλλά είναι ένα δώρο απ' τον Θεό στον άνθρωπο. Ότι η σωτηρία είναι σωτηρία απ' τη δίκαιη οργή του Θεού.
- Η ανάσταση του Ιησού. Ότι δηλαδή συνέβει και ήταν πραγματικότητα και το σώμα του Ιησού μετά την ανάστασή Του ήταν πραγματικό.
- Το ευαγγέλιο. Ότι δηλαδή πρέπει να πιστέψεις στα καλά νέα της ανάστασης του Ιησού Χριστού.
- Ο Ιησούς είναι η μόνη οδός σωτηρίας.
- Η Μαρία ήταν παρθένος όταν γέννησε τον Ιησού.
Το συμπέρασμα είναι οτι ο χαρακτηρισμός αιρετικός, δε θα πρέπει να είναι θέμα διστακτικότητας ή ευγένειας ή ή ή... αλλά απλώς βλέποντας αν σ' αυτά τα βασικά θέματα υπάρχει συμφωνία.
Υ.Γ. Ανέβασα ένα αντίγραφο του άρθρου εδώ, σε περίπτωση που χαθεί το link.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου